Αίνιγμα

  

                  Μικρά πουλιά

           που γεννήθηκαν σε μεγάλο κλουβί.

                              Και φοβούνται να πετάξουν ψηλά

                                                       τόσο πολύ,

      που δεν βλέπουν 

                                          την πόρτα που μένει ανοιχτή.

      Τι είναι;

 

δεκαεφτά/όγδοα

πρώτη

μανιφέστο ρεαλισμού

Να ζωγραφίσουμε τις λέξεις

Να γίνουν πάλι σ'αγαπώ

Να καταργήσουμε τους τοίχους

Να φωνάξουμε τους ήχους δυνατά

Να δώσουμε φωνή στα ψάρια

Να φτιάξουμε πισίνες στα βουνά

Να βάλουμε σκηνή στη θύελλα

Να ρίξουμε στ' αυτοκίνητα λουλούδια

Να περπατήσουμε στις άκρες

Να κοιμηθούμε ανάποδα στις πόρτες

Να τεντώσουμε σκοινιά στις συνειδήσεις μέσα

Να πετάξουμε πουλιά πάνω στα σύρματα

Να σηκώσουμε πέτρες στα ταβάνια

Να φυσήξουμε την άμμο απ'το γιαούρτι

Και να πιούμε ξανά το γάλα άσπρο

Να κατεβάσουμε στις μέρες χώματα

Να φράξουμε το χρόνο

Να δώσουμε στις σκέψεις μας χορό

Και να κάνουμ' άκρη το φίδι να περάσει

Να πάρουμε λίγο, τις κορυφές από τα δέντρα

Και να πνίξουμε στη θάλασσα ρολόγια

       Κι ύστερα θα'ρθω,

                                να φιληθούμε στο στόμα τίμια

Και τις κουρτίνες, θα τις παίρνει ο άνεμος

 

για πόσο

 
                    Έχεις πάρει τις λέξεις από το στόμα μου

            Έχεις τραβήξει νόημα απ'τη σκέψη μου

                                 Έχεις γεράσει πατώντας επάνω μου

                          Έριξες στα μάτια μου ασχήμια

   
           Είσαι το αγκάθι που τρυπάει το στήθος μου

                  Πίκρα κρυφή που βγαίνει απ'το γέλιο μου

       Το άσπρο σεντόνι στη φαντασία μου

               Ποτήρι σπασμένο πάνω στη δίψα μου

                    
                       Τρύπωσες μέσα μου για να φωνάξεις

                            Κάθισες πάνω μου για να με πνίξεις

                    Χτίστηκες γύρω μου για να αντέξεις

                                  Αλήθεια. Πες μου.

                                  Για πόσο νομίζεις ακόμα;

τέσσερα/δύο

Στόματα σβησμένα. διπλωμένα σώματα. πεταμένα χέρια.

αγκώνες στο πάτωμα. Δεκανίκια.

Λευκά υποστρώματα. ξεχασμένα εδώλια. παραλυτική-

ατροφία. Χορός μεταμφιεσμένων.

Παραμορφωμένα πρόσωπα. κομμένα κεφάλια.

χέρια σε υπερέκταση. Τραγούδια φαντασμάτων.

Λυγισμένα γόνατα. κατάγματα μνήμης.

δάχτυλα σπασμένα.

Εξάρθρωση. αποσάθρωση.

Κατακρήμνιση.

Πλευρική ανωμαλία. παιδική υποτέλεια.

Νέκρωση ιστού.

Πλαστικές σε κρανία. σκεύη με δόντια.

Εκατόμβες μελών.

Από τα βάθη παιδικού μυαλού,

βγαίνει σαν ειρωνεία.

Χαίρε, ώ χαίρε, Ελευθερία!

........

   




        στάζουν δάκρυα-
                                 στις πολυκατοικίες, μέχρι κάτω
                            μικρές κατσαρίδες 
    που κατεβαίνουν στους υπονόμους για αγάπη