Έχεις πάρει τις λέξεις από το στόμα μου
Έχεις τραβήξει
νόημα απ'τη σκέψη μου
Έχεις γεράσει
πατώντας επάνω μου
Έριξες στα μάτια
μου ασχήμια
Είσαι το αγκάθι που τρυπάει το στήθος μου
Πίκρα κρυφή που
βγαίνει απ'το γέλιο μου
Το άσπρο σεντόνι
στη φαντασία μου
Ποτήρι σπασμένο
πάνω στη δίψα μου
Τρύπωσες μέσα μου για να φωνάξεις
Κάθισες πάνω
μου για να με πνίξεις
Χτίστηκες γύρω
μου για να αντέξεις
Αλήθεια. Πες
μου.
Για πόσο νομίζεις
ακόμα;
No comments:
Post a Comment