psi.rem

φωτος φρομ @izoistosaloni

Ήμασταν με τους Γερμανούς. Μαζί ήτανε και οι Κινέζοι. Ξαφνικά άρχισαν από τον ουρανό να πέφτουνε βόμβες. Και χιλιάδες στρατιώτες να μας κυνηγούν. Ήθελαν να μας διώξουν για να έχουν το έδαφος δικό τους. Οι Κινέζοι έτρεξαν να σωθούν. Πέρασαν από την άλλη πλευρά. Πέρα από τη θάλασσα. Μαζί πήγα κι εγώ. Ηρεμήσαμε. Ήταν καλά στην αρχή. Έκανα κι έναν φίλο. Μελαψό. Εγώ κι αυτός καταλαβαίναμε τι γινότανε. Δεν λέγαμε πολλά. Κοιταζόμασταν μόνο στα μάτια με κάποια αγωνία. Κάποια στιγμή σύντομα, άρχισαν πάλι να μας την πέφτουν. Κλείνανε δρόμους. Μαζεύανε και σκοτώνανε. Τυχαία κάπως γλίτωσα. Σκαρφάλωσα σε κάτι κάγκελα κι έφυγα. Έτσι εύκολα. Με άγνοια χορευτική. Πέρασα απέναντι. Στους Γερμανούς νικητές. Τα πράγματα φαίνονταν ήρεμα αλλά είχα μια ανησυχία ανεξήγητη. Μέσα στην ησυχία και τον πολιτισμό, ξαφνικά πάλι τα πάντα έκλειναν γύρω. Όλες οι διέξοδοι. Ερχόντουσαν με χειρουργική ακρίβεια, ακινητοποιούσανε κόσμο και τον έπαιρναν μαζί τους. Μάζευαν και σκότωναν. Οι Γερμανοί μαζεμένοι στα μεγάλα τραπέζια της ταβέρνας, τραγουδούσανε όλοι μαζί ευτυχισμένοι σλόγκαν από διαφημιστικά. Κουνούσανε χέρια και πόδια και χαμογελούσαν. Έτυχε να βρεθούμε σε μια παρέα μεσηλίκων. Ήσουν κι εσύ εκεί. Κάποιος είπε κάτι φωναχτά για το τι σημαίνει δολιότητα. Συμπλήρωσε μία άλλη με πιο αυστηρό ύφος και πιο προκάτ φράση. Και άρχισαν πάλι να τραγουδούν όλοι μαζί. Οι μπάτσοι ντυμένοι ρομπότ ερχόντουσαν πάλι. Οι άλλοι τραγουδούσαν σαν προγραμματισμένοι. Φοβήθηκα. Ευτυχώς εκείνη τη στιγμή η κυριούλα με την προκάτ φράση μου έκανε νόημα. Είχε μόνο ένα μικρό τρέμουλο και στο βάθος μια απελπισία. Με έβαλαν να ξαπλώσω κάτω απ'τις καρέκλες τους και με έκρυβαν όλοι μαζί μαζεμένοι με τα πόδια τους. Το ίδιο έκανες κι εσύ από την άλλη πλευρά. Άρχισαν πάλι να τραγουδούν όλοι μαζί ευτυχισμένοι σλόγκαν από διαφημιστικά. Ήρθαν οι μπάτσοι.